donderdag 23 december 2010

Employee of the month!

Jajaaaa, ik ben gisteren unaniem gekozen als werknemer van de maand:). Ik heb het na 2 maanden nog steeds erg naar mijn zin, en ook al is het af en toe gekkenhuis(knipoog) op mijn werk, voel ik me gezonder dan ooit. Ik heb nu weer nieuwe uitdagingen, dus ik ben (hopelijk) voorlopig wel onder de pannen.

Met kerstmis zal ik werken. In geval van zwaar tekort aan personeel, hebben ze een uitzondering gemaakt en werk ik dus wel, maar alles in overleg.

Dus hierbij naar iedereen toe:

Merry X-mas and all the best wishes for the New year!

(Ik hoop dat iedereen elkaar toch kan bereiken, ondanks de zware sneeuwoverlast.)

Dikke knuffel and lots of love,

Merie(ke)

woensdag 24 november 2010

Update

Ten eerste: DANK JE WEL VOOR ALLE FELECITATIES:).

Jan en ik hebben mijn verjaardag zondag al een beetje gevierd door naar de stad te gaan, waar een festival gaande was. Het was niet heel groot; ze hadden 2 podia waar allerlij bandjes optraden. Het was vooral even lekker chillen van ons drukke werkleven.
Gisteren (mijn verjaardag) heeft Jan lekker voor me gekookt en was Jan heel lief voor mij:).




Voor de rest beginnen we beetje bij beetje ons te settelen in ons nieuwe huis. Nog niet alles is uitgepakt en heeft z'n plekje gekregen, maar ieder weekend komen we dichterbij. Het is zekker niet zo relaxed als het vorige, aangezien er al van alles kapot is gegaan of spontaan van de muur afkomt. Het is schandalig met wat voor kwaliteit ze hier huizen bouwen. Maar goed dat we al wat enige ervaring met crappy huurhuizen hebben....

Met mijn werk gaat het goed. Ik heb het naar mijn zin, ik begin de bewoners aardig te leren kennen (en zij mij, weet nog niet of ze daar blij mee zijn haahaaha) en blijkbaar doe ik iets goed, aangezien ik al gevraagd ben om in te vallen voor de manager als zij met verlof gaat. Ik maak alleen momenteel wel behoorlijk lange dagen, aangezien ik de enige 'recovery worker' ben en dus verantwoordelijk voor 7 bewoners ipv 3. Dus tot zover het niet mogen overwerken....ze hebben een uitzondering moeten maken, omdat het anders onmogelijk is het werk te kunnen doen. Gelukkig komt er snel een mannelijke 'recovery worker' bij en dan kan/ga ik het wat rustiger aan doen.

EN HIER IS ONZE NIEUWE AANWINST:

Hij is nog een beetje verlegen.....
(en ja, wij hebben dat kattenluikje enzo.zelf gemaakt, we werden gek van Henk's gekrijs)


Ahh....daar is hij: TIGER!!!

Ik hoorde dat het bij jullie al aardig koud begint te worden, terwijl het bij ons lekker begint op te warmen; vorige week vrijdag was het 39 graden. LEKKERRRRR.

Veel plezier met Sinterklaas, heel veel liefs en dikke knuffel

Merieke

zondag 31 oktober 2010

Een jaar in Australie

Jajaa, vandaag rond deze tijd zaten Jan en ik in het vliegtuig op weg naar Perth. Een stad waar we nog nooit geweest waren aan het andere eind van de wereld om daar te gaan wonen, werken en leven.

Het is onvoorstelbaar wat we in de tussentijd allemaal al meegemaakt/ gedaan/ gehad hebben: 4 verhuizingen; 4 banen; 3 auto's; 3 katten; auto ongeluk; Nederlandse belastingen; Australische belastingen; volledige nieuwe huisinrichting; leren brood bakken...en ik mis vast nog wat dingen....

Het leven is hier zoals ik hoopte dat het zou zijn: vooral veel rustiger en veel meer het buitenleven. Vanmiddag waren we naar zee gereden en ik zei dat het druk was, zelfs voor een zondag. En dan bedoel ik dat de GRATIS parkeerplaats recht aan zee halfvol was.
Voor de rest heb ik eindelijk baan die voor mij een goede uitdaging gaat zijn. En het fultime werken is naast de rompslomp van verhuizen, nieuwigheid, hebben van allergieen en de gebruikelijke huishuidelijke taken wel goed te doen, denk ik. Het goede van het bedrijf waarvoor ik werk, is dat ze liever mensen aannemen die ook wel eens een mindere periode in hun leven hebben gehad. En het mooie is, ik mag niet eens overwerken of in het weekend werken. Daar ben ik te duur voor.

BINNEN HET JAAR HEBBEN WE ALLEBIJ EEN BAAN DIE GENOEG UITDAGINGEN VOOR ONS HEEFT. I think: a job well done:)

Oh nog even terug op de 3 katten... We hebben inmiddels een nieuw familielid: Tiger. Henk is er nog wat bang van, en Tiger zelf heeft wat problemen om onder de bank vandaan te komen. Maar als hij eenmaal zichzelf laat zien is het een echte knuffelkat. Laat ik het zo zeggen: het is een projektje.

Ik ga nu nog wat verder nostalgisch zijn met Jan.

Hele fijne zondag en veel liefs,

Merie(ke)

vrijdag 15 oktober 2010

Jan maak eens je verhaaltje af....

Inmiddels zijn we weer een paar dagen verder en heeft Jan de andere foto's van ons toekomstige huis nog niet geplaatst.....







Het is een huis met 4 slaapkamers en 2 badkamers. En eigenlijk een vrij standaard huis die ze hier met duizenden per maand uit de grond stampen.
Het huis ligt lekker dichtbij van mijn  werk en in het Zuidoosten van de stad, tegen de heuvels aan. Dus we hebben het mooie uitzicht van de zee verruild tegen de bergen:). En maandagmiddag krijgen we de sleutel.
Misschien wel grappig om te vermelden dat we dachten dat we gisteren het contract konden tekenen met sleutel en dat we 's ochtends al een verhuiswagen hadden gehuurd en toen het telefoontje kregen dat we er niet eerder in kunnen dan maandag. OEPS... 
Gelukkig hadden we de truck nog niet ingeladen. We zijn snel met dingen en soms dus iets te snel....

Dus plotseling hebben we een paar dagen niet veel te doen en dan volgende week wordt het een drukke week voor ons met verhuizen, nieuwe baan, psychologische test of ik niet gestoord ben (Hmmmm... misschien hadden ze dat beter kunnnen doen voordat ze me aangenomen haddan...), tweede auto en misschien een andere kat. En dan denk ik dat we het wel weer even rustig gaan houden. Maar we zullen jullie wel op de hoogte houden van ons hopelijk wat saaier leven:)                                                                                                                     

woensdag 13 oktober 2010

WEER NIEUWS!

Voor de mensen die een tijdje niet gekeken hebben -> LEES VOORAL EERST DE OUDERE BERICHTEN!

Voor de mensen die trouw idere dag kijken en bijna iedere dag teleurgesteld worden dat er weer geen nieuwe post is..... dit is je beloning ;)

We zijn hier in Australie weer lekker gek bezig! Vorige week woensdag heb ik dus mijn contract getekend en afgelopen maandag heeft merieke te horen gekregen dat ook zij een baan heeft. Toen zijn we maar gelijk (nadat de champagne op was ongeveer) begonnen met dingen in te pakken hier in huis en ons klaar te maken voor de verhuizing. Dinsdag zijn we naar een huis gaan kijken wat te huur stond dicht bij merieke haar werk (ongeveer 5 minuten rijden voor haar), wat vanaf hier zo'n 45 minuten rijden is. Het was ontzettend druk bij de bezichtiging (meer dan 20 andere mensen). Woensdag ochtend alle formulieren en bewijsstukken ingeleverd (en dat was nogal wat) en ZOJUIST gebeld dat we gewonnen hebben! (zo zeiden ze het niet maar zo voelt het wel)

Het huis:



ik moet eten!

maandag 11 oktober 2010

STOP DE TIJD 2!

IK HEB EEN BAAN! WHOEHOEEEE :)

Tsja, ik moest Jan natuurlijk evenaren (knipoog).
Ik heb eindelijk (op m'n 31st) een baan (aanbod volgens Jan) als een "recovery worker". Voor de rest maakt het mij niet uit of het nu counselling of psychotherapie genoemd wordt. Ik ga vrouwen (max. 4) begeleiden die van een gesloten inrichting (zoals Grote Beek) afkomen en ze proberen terug te laten keren in de maatschappij.
Dusss...ik heb een baan die ik wil in de stad/ land waar ik wil wonen. Jan heeft een uitdagende baan. We kunnen ons eindelijk echt gaan settlen en geen geld/baanzorgen meer. HEERLIJK.
De dure champagne is eindelijk ontkurkt.  Joehoooeee

PANIS

Wat iedere Panis zou moeten kunnen...











Geen commentaar op hoe schoon de oven is aub :)

n.b. Dit brood maken doen we dus omdat merieke allergisch is voor melk en soja en melk/soja vrij brood hier niet eetbaar is.

R E S P E C T

vrijdag 1 oktober 2010

STOP DE TIJD!

GOED NIEUWS!

JAN HEEFT EEN BAAN (AANBOD)!!!

Na 11 maanden (bijna precies) is het eindelijk gelukt een bedrijf zo gek te krijgen om me een baan aanbod te doen. Het ging een beetje vreemd aangezien ik een interview had vorige week in het bedrijf en ik zelf al dacht dat ik niet uitgenodigd zou worden voor nog een gesprek. Maar blijkbaar was de baas (ik wist niet eens dat ze de baas was) DERMATE ONDER DE INDRUK van mij dat ik uitgenodigd werd voor een interview voor een andere baan. Dat gesprek was dus gister en een baan aanbod volgde om 18:50 savonds....

Het is een niet al te groot bedrijf (Advantage air - http://www.advantageair.com.au/) waarin het ook nog niet precies duidelijk is wat ik allemaal ga doen. Ze zijn schijnbaar heel flexibel en in eerste instantie moet ik me gaan richten op het verbeteren van bepaalde processen. Hier komt mijn bedrijfskader achtergrond en engineering achtergrond dus van pas. Aan uitdagingen gaan er iig geen gebrek zijn en aangezien dit emigreren zijn interesantste periode gehad heeft (;)) ben ik wel weer toe aan iets nieuws!

Nog meer goed nieuws:
Merieke heeft een interview komende maandag! Het zou zomaar kunnen zijn dat we beiden binnen een week plots fatsoenlijke banen gaan hebben! Het is een counselling baan en ze is er ERG enthousiast over. Betekent wel dat we wederom moeten gaan verhuizen omdat het een uur rijden is vanaf hier.

Ander nieuws:
De mooie gele hyundai getz is eindelijk uit onze garage! Verzekerings maatschappij heeft betaald en ik heb vervolgens de auto prive doorverkocht. Toch nog zo'n 1700 dollar winst op gemaakt :p

Voor de rest:
Bedankt voor de steun die we gekregen hebben na het overlijden van Tommie. We hebben hier in Australie ondertussen al heel wat meegemaakt, maar dat was zeker het dieptepunt. We hadden gehoopt dat hij erbij had kunnen zijn wanneer we eindelijk een huis zouden kopen maar het mocht niet zo zijn. Een lichtpuntje is dat we iig allebei de tijd hebben gehad om er mee om te gaan voordat we misschien plots beiden een baan hebben.

Hopelijk volgt spoedig nog meer goed nieuws van merieke!

vrijdag 10 september 2010

In remembrance of Tommie

It is with great sadness that we yesterday had to say goodbye to our beloved cat Tom.

















Tom - April 1997 - 9 September 2010


You were our comfort, and our joy. You will be missed more then we could ever explain in words.

Thank you Tom for being there for us every day!

Rest in peace sweety, we love you.


Het is met pijn in ons hart dat we gisteren afscheid hebben moeten nemen van onze lieve lieve kat Tom. Onze steun en toeverlaat.

Rust zacht lieve Tom.



vrijdag 6 augustus 2010

het gaat voort

Ondertussen zijn we al meer dan 9(!!) maanden in Australie en het is weer tijd voor een updatetje.

Bij deze maar even mijn oudste broer en Janneke feliciteren met de geboorte van Sam. Tegelijkertijd kan ik ook gelijk Miriam en Rob feliciteren met het zwanger zijn. Het was voordeliger geweest als die baby wat later zou komen, dan had Rob misschien de kinderwagen van Marno over kunnen kopen voor 1000,- ofzo ;)
(ben trouwens benieuwd of het minder of meer dan 9 maanden na de bruiloft gaat komen). In any case blijft de Panis dynasty nog eventjes in stand.

Hier in Australie gaat alles ook gewoon door.
Zo hebben we:


Dolfijnen!!!
Een doodgewone doordeweekse dag in de winter. Met een graadje of 22 dachten we even naar het strand te rijden en even te chillen.

WINTER

En toen plots!

 ZAG IK HET! (al keek ik wel de andere kant uit.... want merieke is geen dolfijn.... alhoewel ze wel DOL FIJN is hahahaha (dohhh)

Maar toen zag ik dus 3 dolfijnen (eigenlijk zag ik er eerst 1 en toen nog 2 maar goed). 20 minuten rijden vanaf ons huis hebben we dus gewoon dolfijnen! dat is bijna hetzelfde als dolfijnen als huisdier hebben, wat stoer.


Mijn eerste auto ongeluk ooit
Achterop geknald door een gast in een 4wd met roo (van kangeroo) bar voorop. Die roo bar is een metalen frame dingus wat voorop de auto zit waar je kangeroos mee verrot kan rijden (hij doet blijkbaar ook goed dienst om mijn auto total loss te maken). Helaas werd ik dermate hard geraakt dat ik tegen de gast die voor me reed aan knalde, wat dus nog wat gezeur gaat veroorzaken wellicht.
In totaal hebben we 2 weken 2 autos gehad en nu dus weer 1...
Voor (wat stond het mooi in de garage)

Na

Ik vond het er zelf niet HEEL erg uitzien maar aangezien de voorkant ook beschadigd is (een stuk minder erg gelukkig) en dat mijn linker achterwiel niet goed meer door de bocht gaat en de linker achterdeur niet meer fatsoenlijk aansluit betekent total loss waarschijnlijk dus. bleuhhh.

Weekendje weg
Aan het eind van de eerste week vrij van Merieke besloten we dat 18 graden toch echt te koud was en snel naar het noorden te rijden.

Een kleine foto rapportage:
The pinnacles. Omhoog staande rotsen! Voor sommige een wonder van de natuur voor andere..... omhoog staande rotsen....

Maar wel veel omhoog staande rotsen

Maar onderweg
Australie...

Een land van...

extremen

en....

Wallibis en kangeroos (die kleine rode vlek is zo'n inheems beest)

Al met al hebben we ons nieuwe thuis land IETS beter leren kennen. We are impressed.

Zoo
Kon je op de vorige foto het beestje niet goed zien?

In de dierentuin kan je ze aaien. 

Voor de rest
Sja... we hebben nog steeds geen fatsoenlijke baan helaas. We zitten er allebei over te denken om een cursus te gaan doen om onze kansen te verbeteren (al heb ik geen idee wat ik zou kunnen doen). Merieke is haar werk beu en ik werk nu in de avond (wat in verband met de auto wel zo handig is) waardoor ik overdag tijd heb om iets nuttigs te doen.... zoals bloggen....

zondag 25 juli 2010

Wat een paar afgelopen weken!

Inmiddels is er toch weer heel wat gebeurd en zo zie je maar dat zo maar veel kan veranderen.

Waar o waar zal ik beginnen?
Allereerst maar met het goede nieuws:
GEFELICITEERD ROB EN MIRJAM MET HET UITBREIDEN VAN DE FAMILIE:)
 Hoewel ik me afvraag of het voor mij goed nieuws, want als Jans familie wilt overkomen, zijn het er wat meer dan ik in eerste instantie in gedachten had.....Nee hoor, grapje. Als je willen komen zijn jullie van harte welkom en we zullen ons best doen, jullie een fatsoenlijke logeerplek aan te bieden. Dus er wordt niet op de grond geslapen enzo.

Mjjn weekje vrij was lekker, maar vooral ook broodnodig. Ik heb de tijd genomen om bij te komen en uit te zoeken wat ik nu het beste kan doen. Het begint echt tijd te worden dat ik een andere baan ga krijgen! Ik begin het gevoel te krijgen dat ik al hetgeen ik voor geleerd heb, begin te vergeten. Daarnaast is het hebben van voedselallergieen niet heel handig in deze baan. Dus wat te doen? Blijkbaar heeft Perth een overvloed aan counsellors, dus met mijn Nederlandse opleiding maak ik niet veel kans. Een Australische opleiding zou mijn kansen zeker vergroten. Maar als ik mijn Masters in Psychologie wil gaan halen, zal ik toch eerst mijn engelse test moeten halen...hmmmm....Hoe dan ook betekend het weer studeren. En dat vind ik op zich niet erg als ik daarnaast maar wel kan blijven werken. Ik heb wat workshops en andere cusrsussen gevonden die ik kan doen, zodat ik in ieder geval actief bezig blijf met mijn (hopelijk in de toekomst) werkgebied. En het is heel wat interessanter dan waar ik nu mee bezig ben. Maar ja, het geld is ook wel weer lekker.

Aan het einde van mijn week hadden we 2 daagjes weg gepland. Gewoon de auto pakken, naar het noorden rijden en zien waar we uitkomen. We hebben een matras gekocht die past in de auto (jaja in de honda jazz) en hebben daar de nacht in doorgebracht. En wat was Jan toch aan het miepen de volgende dag. Iets van dat hij hier te oud voor aan het worden is...Hij is 2,5 jaar jonger dan ik! Mietje (knipoog)
Ik laat het aan Jan over om hier een mooi en vooral ook grappig verhaaltje over te vertellen met foto's en al. Maar als voorproefje verklap ik je dit al: Australie is MOOI!

Nu het mindere nieuws, de dag voor ons vertrek hebben we (eindelijk) een tweede auto gekocht. Een knalgele hyundai getz. Dat was echt superfijn. Ik hoefde Jan niet meer op te halen en Jan hoefde niet meer met de bus.Tsja.....Beetje jammer dat 2 weken later iemand achterop/ achterin de auto rijd. Zodanig dat het waarschijnlijk niet de moeite waard gaat zijn om de auto nog te laten maken. AUWWW....ZUUR. En nog zuurder: we waren vergeten de auto te verzekeren en met de harde klap (kettingbottsing effect) heeft Jan vervolgens de auto voor hem geraakt. De Hyundai Getz was te licht om het busje achter hem genoeg af te laten remmen. Het is nu maar afwachten of de verzekering van degene die op Jan is ingereden alles gaat vergoeden. GELUKKIG, is niemand gewond geraakt. Maar zo zie je maar dat een ongeluk in een klein hoekje zit.

Anyway, ik zie dat ik alweer een heeeel lang verhaal heb geschreven. Ik laat het aan Jan over om het wat op te leuken. Leg ik de druk goed op je Jan? :)

Heel veel liefs,
Merie

maandag 12 juli 2010

oooooooooooooooh wat jammer

BIJNA wereldkampioen! maar net niet helemaal... helaaaaaas!

toon je ongenoegen in de reacties :)

(maar goed dat ik geen enkele wedstrijd gekeken heb)

zaterdag 12 juni 2010

emigratie geslaagd

Ja, ik denk dat Jan het wel mooi verwoord heeft in zijn stuk:)
We beginnen ons hier aardig thuis te voelen en het 'emigratiegebeuren' achter ons te laten. Een soort van easy-going-ness begint over ons heen te komen. Ik denk dat we het redelijk goed voor elkaar hebben met ons nieuwe huis, onze katjes, het weer en de stad waar we in wonen. Nu alleen nog maar die baan voor ons.....

Over thuis voelen gesproken: ik had vorige week mijn eerste aanrijding. Niets ernstigs, gewoon stom op iemand achterop gereden, omdat ik dacht dat ze de weg op ging rijden, maar plotseling bedacht ze zich en remde hard. Vrouwen! Zij had gelukkig niets en mijn auto is nu een beetje ingedeukt aan de voorkant. Niet dat het de eerste keer was dat ik iets geraakt heb (alleen tot nu toe waren het alleen maar muren en stoepjes). Zucht ja, ik weet het ik ben ook een vrouw.  Ach, het moest een keer gebeuren met hoeveel ik op de weg zit. Ik ben er absoluut van overtuigd dat ik al meer km's hier in Perth gereden heb dan mijn hele leven in Nederland. Sowieso is het anders rijden hier: regelmatig moet ik emmers, tapijten en andere rotzooi ontwijken. De manier hoe ze hier spullen vervoeren is uhhhmmmmm.....nou ja, laat ik het zo zeggen: ze vinden het blijkbaar niet zo heel erg als ze iets verliezen.

Voor de rest verloopt alles wel soepel.Ik heb weinig last van mijn allergieen en we (vooral Jan) beginnen het broodbakken onder de knie te krijgen. (Ik schaam me wel een beetje dat Jan voornamelijk mijn brood bakt, maar ja, ik haal hem op van zijn werk...) Mijn werk is redelijk ok, nu ik minder lange dagen maak, hoewel het zwaar blijft voor mijn knieen en rug. Maar ik heb over 2 weken EEN WEEKJE VRIJ! En daar kijk ik erg naar uit. Ik heb niets speciaals gepland, alleen maar genieten, sporten en uitzoeken wat ik nodig heb om mijn master psychologie te halen. HEERLIJK.

De Nederlandse verkiezingen zijn geweest en van wat ik heb meegekregen is dat Balkenende (ik weet niet eens meer of ik het wel goed schrijf) eindelijk afgetreden is en dat Geert Wilders toch wel heel veel stemmen heeft gekregen. Ik mag hem niet. Maar ja, ik woon ook niet meer in Nederland:)
We denken trouwens dat we hier geen nog geen recht hebben om te stemmen. Ik heb ergens gelezen dat je dan Australian citizen moet zijn en tsja dat kunnen we pas over 4 jaar aanvragen. Toch stom, want we betalen wel belasting. En ik wil geen Tony Abbott aan de macht (iemand die gewoon zegt dat hij liegt).

Anyway, ik hoop dat alles goed gaat daar.

Big HUG
  Merie

zondag 30 mei 2010

dit zijn geen updates meer

Omdat mijn broer zo graag iets te lezen heeft :)

Het gaat hier z'n gangetje! Sja na 6 maanden en na net een verhuizing achter de rug is alles redelijk stabiel.
Ik en Merie hebben gister nog geBBQd (ja het weer is hier nog steeds redelijk) en we hebben getoast op "de puntjes op de i". Het is moeilijk voor te stellen (voor mij althans) dat we zo ver weg zijn van Nederland, we voelen ons allebei op ons gemak en het gaat allemaal redelijk voorspoedig. Nog steeds zijn we op zoek naar die 2 banen die het compleet gaat maken, maar ik denk dat we er allebei van overtuigd zijn dat dat wel gaat komen.
Ik heb waarschijnlijk een sollicitatie gesprek bij Philips binnenkort en ben nog steeds aan het wachten op de uitslag van een ander gesprek. Een andere sollicitatie gaat morgen (denk ik) de deur uit dus wie weet....

Zonder te weten wat de toekomst nog verbergd heb ik nu het gevoel dat we de emigratie redelijk (alweer redelijk...) hebben afgerond. We voelen ons nu al meer thuis dan we verwacht hadden, wat waarschijnlijk komt door de hoeveelheid geemigreerde buitenlanders  waardoor je je geen buitenstaander voelt. (helemaal niet omdat ons Engels vele male beter is dan het engels van sommige andere hier)
(Helaas hebben we hier ook "rednecks" met "fit in or fuck off" (is nog wel ok) of  "fuck off we're full" als sticker op de auto, waardoor je plots toch weer beseft dat je buitenlander bent...)

Samenvattend: er is momenteel weinig nieuws. en dat is in ons geval geen slechte zaak! We zijn tot rust aan het komen in ons nieuwe land en we wachten geduldig af op wat komen gaat. Er staan ons nog genoeg nieuwe dingen te wachten (Australische belastingen, op vakantie gaan in ons nieuwe thuisland, huis kopen, werk vinden, enz) maar nu even niet....heerlijk.....

Een jaar geleden waren we in Nederland met net de bevestiging dat ons visum goedgekeurd was.... Ik ben benieuwd waar we over een jaar zijn.

seeya later.

dinsdag 20 april 2010

update(tje)

Hello my dear friends,

We wanted to update you on.......

oh ik nederlants praat.

We hebben wat nieuws, dus lees snel verder!

Nieuws 1:
Hier in het HEERLIJKE Perth gaat alles nog steeds goed. Ik (John) en Merieke (Merie) hebben allebei een baan. Jammer genoeg is die van mij nog niet helemaal vast en dus ook niet een vaste bron van inkomsten.
(Ik werk bij de Australian post een beetje post op en neer gooien (want dat is eigenlijk het enige wat ze doen met post... gooien (en soms schoppen en slaan)))

Nieuws 2:
Merieke is nu een geregistreerd counselor! Dat betekent dat ze nu beter op banen zou kunnen solliciteren en een eigen praktijkje eventueel beginnen. Alleen heeft ze daarvoor wel een ruimte nodig en dat heeft dit huis niet :(

Nieuws 3 (let op de mooie overgang van nieuws 2 naar nieuws 3):
We gaan VERHUIZEN! niet heel ver weg maar wel naar een mooier groter (iets duurder) huis.

Het huis waar we nu in wonen heeft maar 2 slaapkamers en een kleine badkamer. In het nieuwe huis (3 slaapkamers) zou Merieke haar counselling praktijk kunnen beginnen en hebben we 2 badkamers en 2 woonkamers.... we moeten nog even bedenken hoe we daar optimaal gebruik van gaan maken :)
Verhuren voor de mensen die ons komen opzoeken is misschien wel een optie.... hoe klinkt 300 euro per week?

Ohhja het is ook dicht bij een groot park EN we hebben ook onze eerste "redback" gespot....
die zat alleen jammer genoeg niet in het park maar bij onze NIEUWE VOORDEUR!

JEEEJ!?!!!?!?


De plaatjes van ons huis:


Nieuws 4?: 
Helaas, momenteel nog geen beter baan nieuws. Hopelijk binnenkort want het solliciteren gaat voort. Het vinden van de fatsoenlijke baan is moeilijker gebleken dan ik had gehoopt. Overgekwalificeerd zijn sucks :) (ondergekwalificeerd ook trouwens hoor!)
Mijn laatste job interview had ik een leuk gesprek met de 2 interviewers maar ze dachten dat ik me zo ging vervelen dat ik binnen 3 maanden ontslag zou nemen. Ik kon ze jammer genoeg niet duidelijk maken dat ik voor $80.000 per jaar (zo'n 55.000 euro) niet zomaar ontslag neem.... (DUHHHH)

oohh ik mag gaan eten!

doeidoei allemaal.

dinsdag 23 maart 2010

Flinke storm gister!

Gistermiddag hebben we eindelijk regen gekregen. En dat hebben we geweten! Flinke onweer/storm/windstoten en hagelballen zo groot als tennisballen.

Ik was bij een client toen het begon en het is verbazingwekkend dat de auto niet eens deuken heeft opgelopen van de hagel. Ik heb namelijk vandaag al flink wat auto's gezien die eruitzien als.....tsja....hoe zal ik het noemen....gatenkaas...de planeet Mars...?
Toen het gestopt was met regenen dacht ik wel naar mijn volgende klant te kunnen rijden, maar dat was iets te optimistisch. Wegen waren helemaal ondergelopen/bomen en electriciteitspalen op de weg/ bussen die zomaar ergens met gevaren lichten stil stonden en dat tijdens spitsuur. En om het nog spannender te maken begon het weer met bakken uit de hemel te komen. De rit naar huis toe was een van de meest spannende dingen die ik ook heb meegemaakt. Efteling is daar niets bij (knipoog). Het was echt een grote CHAOS!

Toen ik thuis kwam, deed het licht gelukkig wel, maar de stopcontacten niet. Jan liet me zien hoewel water/modder er in een van de buitenlampen was gekomen. Blijkbaar is er water bij de bedrading gekomen. Jaja...het is hier allemaal niet zo veilig gebouwd en ze zijn zeker niet voorbereid op regen. Volgens mij heeft geen enkele weg een fatsoenlijke afvoer hier.

Vandaag hebben ze voor vanmiddag weer storm voorspeld, dus het is even afwachten wat het gaat doen.

We zullen zien.

Knuffel Merie

zondag 14 maart 2010

hmmm....sommige dingen gaan toch echt anders hier

Zucht, inmiddels heb ik mijn proefperiode van 3 maanden er op zitten en heb ik mijn beoordeling gehad. Ik geloof niet dat deze nog beter kon, dus mijn Australische werkervaring is in ieder geval uitstekend! Wel grappig, uhummmm, dat op dezelfde dag dat de kopieen van mijn beoordeling binnenkomen per post, ik ook een brief ontvang waarin staat dat ik per 1 januari 2010 (dus met terugwerkende kracht) ik van 20 dollar per uur naar 17 dollar per uur ga. Jawel, dus zomaar in een keer, besluiten ze dat mijn loon te hoog is geweest. Ik vond dat een beetje krom. En ik was om het zachtjes uit te drukken: 'overstuur'.
In Nederland kun je toch niet zomaar met terugwerkende kracht in loon achteruit gaan? Daarvoor ben je toch beschermd?
Nu moet ik er wel bij zeggen dat ze me wel mijn kilometers gaan uitbetalen á 0.74 p/km. En na wat gereken zou ik best behoorlijk meer moeten gaan verdienen (niet mijn pensioenfonds en belasting meegerekend). Dus eigenlijk zou ik niet moeten miepen. Hmmm.....maar wat als ze volgende week of later besluiten dat die kilometervergoeding toch niet zo'n goed idee was????. Ik ben inmiddels erg sceptisch geworden, maar misschien is het wel gewoon normaal als je te maken hebt met overheidsinstanties.....Ik zal het komende donderdag zien als mijn loon weer gestort wordt.

Voor de rest blijft het afwachten. We zijn allebij aan het solliciteren en het zou zomaar plotseling kunnen dat we een goede/leuke baan hebben.
Om onszelf gemotiveerd te houden zijn we 'display vilages' gaan bezoeken. Ik heb in mijn hele leven nog nooit zoiets gezien. Ze hebben gewoon voorbeeldhuizen bij elkaar gezet. Dus op zondagmiddag zijn we leker huizen aan het bekijken geweest, zonder ook maar iets te kopen natuurlijk:). De huizenmarkt is zo'n ontzettende business hier. Hele dorpen, in the middle of nowhere, worden uit de grond gestampt. Overigens schaam ik me wel een beetje voor onze burgelijkheid. Ik maak de auto nu zelfs regelmatig schoon!!!

Hoe is het daar? Een client dacht dat Geert Wilders de nieuwe minister president ging worden. Ik hoop echt van niet. Ik vraag me af of ik nog steeds Nederlands stemrecht heb.

Greetz vanuit het nog steeds warme en zonnige Perth

vrijdag 26 februari 2010

Onze eerste power-outage

En jawel woensdagavond was het zover: onze eerste blackout/stroomstoring. We hadden net de airconditioning aangezet en plotseling werd het pikkedonker. Hmmmm...zouden wij de veroorzakers geweest zijn?
Maar goed dat we 1 zaklamp gekocht hadden, waarvan de batterijen er nog ingestopt moesten worden. JAJAA ERG HANDIG ALS JE GEEN FLIKKER ZIET....
Maar goed het was veel te warm om binnen te blijven en zonder tv of computer is het maar saai, dus hebben we maar besloten om op ontdekkingstocht te gaan en te zien hoeveel mensen er zonder stroom zaten. Niet dat het een echt moeilijk was om daar achter te komen: gewoon de heuvel oplopen en naar beneden kijken, daar waar je licht ziet hebben ze stroom.

Wat betreft werk, wil het maar niet opschieten. Voor 1 baan ben ik afgwezen, waarschijnlijk omdat ik niet de juiste papieren had (zelfs voor het kunnen aannemen van een telefoon heb je een certificaat nodig). En ik heb broodnodig een andere baan nodig! De lol is er wel behoorlijk vanaf en het komt er voornamelijk op neer dat ik veel in files sta, en uiteindelijk voor mijn gevoel 40 uur in de week werk en maar voor 20 uitbetaald krijg.
Deze week zit mijn proefperiode van 3 maanden erop en had ik dus al een gesprek moeten hebben, voor verlenging van contract. Waarom weet ik niet, maar ook dat verloopt moeilijk/moeilijk. Vragen ze aan mij wanneer ik tijd heb, terwijk zij degene zijn die mijn rooster maken. Ze hoeven alleen maar op hun computer mijn naam in te typen. URGHHHH....FRUSTRATIES....Ik heb een vermoeden dat in dit geval mijn Nederlandse manier van denken en doen niet meehelpt.

Momenteel vind ik het leven in Australie niet makkelijk en een zekere mate van ongeduldigheid overvalt me soms. Gewoon rond kunnen komen van wat ik verdien, zou alleen al een stuk schelen. En natuurlijk heeft het eten van ons zelfgemaakte brood waar achteraf soja in zat ook niet meegeholpen. Ik heb voor ongeveer 2 weken dat vergif (zoals ik het maar voor het gemak noem) binnengekregen. Totdat ik de ingredienten nog een keer controleerde (inmiddels heb ik een neurotisch trekje ontwikkelt dat ik bijna altijd de ingredienten op de verpakking lees, voordat ik het ga eten) en ik aan Jan vroeg: wat is SCYA FLOUR? Hmmm....zou de C misschien een O kunnen zijn? Het zou wederom mijn klachten kunnen verklaren. En het was zo lekker!
Anyway, ik voel me zonder een stuk fitter en ben weer in staat hard te lopen en ik heb zelf afgelopen woensdag staan Zumba'en. Geen idee of je het kent van de reclame's maar het is flink swingen en een goede workout. Ik heb me even heerlijk uit kunnen leven op Latino muziek.

Ik hoorde dat de regering met Balkenende aan het hoofd weer gevallen is en dat maakt me dan toch weer een beetje blij dat ik hier in Australie zit.Hahaaa volgens mij heeft die man echt geen conflicthanteringstechnieken, of leiderschap-skills.

Deze zondag organiseren wij de Bbq voor de mensen van het appartement en Niels die zo geweldig is geweest om Jan voor te stellen aan een hoop mensen die hij kent. Het heeft jammergenoeg geen baan opgeleverd, maar misschien wel een mogelijke vriend. We zullen zien wat ze van onze manier van barbequen vinden. Maandag is het hier Labourday, en hebben ze vrij, dus ze hebben al aangegeven dat het een lange avond kan worden. OOHooohhhh en ik moet de volgende dag werken en ik heb mijn eerste alcholblaastest al gehad hier.

Ik hoop dat het bij jullie inmiddels een beetje lente begint te worden en dat we binnenkort toch echt iets beter nieuws hebben.

Dikke knuffel

vrijdag 12 februari 2010

Een apparte dag

Nee, het is geen apparte dag vanwege het weer. Wederom 30 graden zonder een spatje regen. Volgens mij hebben we hier ondertussen officieel sinds november geen regen gehad ofzo...

De reden dat het een apparte dag is omdat we eigenlijk 3 sollicitatie gesprekken hebben gehad vandaag met zijn tweeen. Merieke moest natuurlijk de baas boven mijn baas spelen door maar gelijk 2 sollicitaties in 1 te doen. (spreid je kansen heet dat)

Ik had ook een afspraakje bij een bedrijf. Ging allemaal best goed en leuk positief enzo TOTDAT ze begonnen over een commitment van 10 jaar.... omdat het zo specialistisch was en de training zolang duurt (ze kennen me hier nog niet, daarom denken ze dat).
Op een eerste afspraakje beginnen over je vast leggen voor 10 jaar zonder de ander echt te kennen..... bijzonder.....

anyway, ik betwijfel of ik hiervoor aangenomen ga worden dus. Geen baan is niet fijn, maar 10 jaar lang dezelfde baan is ook weer teveel van het "goede". (op mijn leeftijd zonder echte cariere progressie omdat het een klein team is)

ben benieuwd of ze bij ze supermarkt ook een 10 jarige commitment willen....

groeten

maandag 8 februari 2010

hier dan!

Hallo mensjes,

Volgens Merie is het tijd dat ik weer iets ging schrijven (iets met geen eten meer anders....)

Gelukkig voel ik me wat beter dan Merie, ik schiet niet zo snel wortel dus ik ben ook niet snel ontworteld. (scheelt ook dat ik nog niet werk dus niet heel veel onder de australiers kom. Daarbij heb ik thuis hagelslag :))

We zijn inderdaad naar Rottnest geweest afgelopen woensdag. Wat echt ontzettend mooi was en ook eindelijk weer eens de kans om te fietsen.
Een fotorapportage:
mooi
mooi
ENG!
Over deze glipperige gluiperd zijn we bijna 2! keer heengereden (nouja, merieke dan). Wij waren een paadje ingeslagen om WEER eens even de zee te gaan bekijken en dat beest lag midden op het pad. Toen we even later terugfietsten lag ie er weer (ons op te wachten). Schijnbaar waren ALLE slangen op rottnest giftig dus deze vast ook...

----- op dit moment ben ik even gaan zoeken naar welke slang het nou echt was en kwam dit tegen------
There are two species of snakes present on the Island, the Southern Blind Snake and the Dugite. The Southern Blind Snake is a non-venomous burrowing snake, and the Dugite is a slender, dark brown, venomous snake. Dugites are frequently seen during the summer months, often lying on the road obtaining warmth from the sun and bitumen. Dugites are timid and non-aggressive, but they should always be treated with respect and caution as they are venomous.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
Het kreng is dus een Dugite, giftig, met een passie voor zandpaadjes...
(en niet alle slangen op het eiland zijn giftig)

Vervolgens tijdens onze heerlijke fietstocht zag merie plots iets!
HEEJ JAN!!! KIJK DAAR!!!!!!!! EEN BEESTJE!!!
(snel paktje jan de foto camera)


Als je goed kijkt kan je in de schaduw van de boom een soort van kleine rat achtige kangoeroe zien!

We moesten heel voorzichtig zijn want dit soort dieren zijn natuurlijk ontzettend schuw en willen vast niks van ons weten met onze fotocamera.
Met gevaar voor eigen lichaam wilde ik natuurlijk toch dichterbij proberen te komen om een foto te maken (je weet maar nooit wanneer deze kleine skippy plots op je afspringt en zijn klauwen diep in je ogen steekt en met zijn vlijmscherpe tanden je neus afbijt)
Nadat ik niet dichterbij durfde te komen (en merieke uit pure angst 500 meter achter me stond) heb ik een foto gemaakt (die natuurlijk mislukt is vanwege mijn hevige trillen) en zijn we verder gegaan.

Later stonden we op een berg even te genieten van het uitzicht en hadden we NOG een aanvaring met het gevaarlijke beest!





















Kijk die bloeddorstige ogen van het wezen!

Dit hummeltje kwam vrolijk op ons af "skippen" toen we op de berg stonden. Hij bleek MINDER gevaarlijk dan gedacht, maar hebben hem toch maar wat water gegeven om verwondingen te voorkomen. (hij liet zich trouwens ook een beetje aaien... beetje vreemd voor een bloeddorstig wezen dachten we)

We gingen verder (nadat meerdere mensen fotos van ons wezen hadden gemaakt) en zagen ze plots OVERAL. Blijkbaar heten ze quokka en je mag ze niet voeren want dan gaan ze dood (maar goed dat ie niet onze neus afgebeten heeft dan!).

Anyway,
Nog een mooie foto die we gewoon voor zichzelf kunnen laten spreken.

Dat was ongeveer ons rottnest avontuur. Een aanraden voor mensen die ooit naar Perth gaan komen.

Ik ga maar weer eens wat nuttigs doen. (zoals een baan zoeken en afwassen)

GROETEN

zaterdag 6 februari 2010

Ontworteld

Nu na iets meer dan 3 maanden hier te zijn, ben ik door een moeilijke fase aan het gaan. Ik voel me geen echte Nederlander meer, maar ook geen Ozzie. Een aantal dingen zoals een telefoonabbonnement afsluiten lukt maar niet, vage rekeningen toegestuurd en onze huurbaas is een document van ons kwijtgeraakt. Het leven hier begint me zwaar te vallen; en ik heb last van een soort van 'heimwee'. Ik mis familie/vrienden, mijn oude sportschool en kleine typische Nederlandse dingen. Begrijp me niet verkeerd; ik wil absoluut niet terug naar Nederland, maar het prijskaartje van emigreren (wat ik ervoor op moet geven) is me pijnlijk duidelijk.

Het meest juiste woord voor hoe ik me voel is, denk ik, ONTWORTELD. Mijn óh zo vertrouwde omgeving heb ik achter me gelaten en ik voel me nog niet thuis in mijn nieuwe omgeving. Het wordt tijd dat ik me ga aanpassen aan de Australische cultuur (assembleren zoals ze dat in de psychologie noemen) en dat houd in dat ik  een soort van identiteitscisis door moet maken. Ik weet dat wat ik doormaak normaal is en dat het een kwestie van tijd is (=rationeel) maar het neemt niet weg dat ik me af en toe me best behoorlijk rot voel. Gelukkig zijn ze op mijn werk erg begripvol; ik heb deze week vrij genomen om er achter te komen wat er met me aan de hand is. En dit is mijn eindconclusie. Bovendien word ik van de hele dag thuiszitten ook niet vrolijker.

Wel van naar ROTTNEST ISLAND gaan:) DAT WAS ECHT SUPER!. We hebben een heerlijke dag, OP DE FIETS op het eiland doorgebracht. Zoals gewoonlijk heerlijk weer en niet druk. Jan moet echt de foto's ervan gaan plaatsen (sorry, ik heb van dit soort dingen echt de ballen verstand niet van en vind dit Jan's taak)

Voor de rest helpt het om het van me af te schrijven. Hierbij mijn niet gemeende excuses voor het gebruiken van de blogsite voor mijn eigen persoonlijke gemoedstoestand (knipoog). Het durven toegeven dat ik Nederland(ers) mis en het nog eens hardop durven zeggen is een grote stap, uhummm....

Ik hoop en zal mijn best doen dat Jan het volgende stuk zal schrijven (dmv chantage ofzo), want anders is het wel erg eenzijdig zo.

HELE DIKKE KNUFFEL

zaterdag 23 januari 2010

Zaterdag 23 januari

Tsja, aangezien Jan niets meer schrijft, zal ik maar weer eens wat posten.

Ik heb vandaag de Engese testen opnieuw gedaan en hopelijk heb ik op alle 4 de testen (luisteren, lezen, schrijven en spreken) een 7 of hoger gehaald. Binnen 14 dagen heb ik het antwoord. Ik ben er niet helemaal zeker van of ik het wel gehaald heb.  Vooral een essay schrijven in het engels schrijven over wat de gevolgen zijn van dat de rijke mensen alsmaar rijker worden en de arme mensen armer en wat voor maatregelen genomen dienen te worden, vond ik erg moeilijk. Ook het spreken ging niet zo soepel als dat ik gehoopt had. Ik moest onder andere 2 minuten ouwehoeren over iets wat ik zelf gemaakt had. Het enige wat in me opkwam was een bureau......Ohja, dat is makkelijk om over te praten...uhummm....

Voor de rest: MIJN DIPLOMA SCHOOLCOUNSELLING IS EINDELIJK BINNEN. JOEHOOOEEEE!!!(wel hadden ze raar genoeg plostseling bij de engelse variant me een andere geboortedatum gegeven, maar met dank aan Jan's moeder is het redelijk snel toch goedgekomen).

DUS ik kan me nu gaan proberen te registeren met de West- Australische vereniging van psychologen.:)

Ik ben ook gevraagd of dat ik 'scheduler' wil worden (degene die de roosters maken van de support workers). Het is de volgende stap om te maken voor als ik cariere wil maken binnen het bedrijf waarvoor ik nu werk. Het zou inhouden dat ik dan stom kantoor werk ging doen en amper meer contact met clienten zou hebben, wat ik juist zo leuk vind om te doen. Maar ik zou wel meer gaan verdienen en de mensen binnen het bedrijf zouden meer contact met me hebben, zodat mijn kansen om hoger op te komen alleen maar vergroot worden. hmmm.....ja....keuze...keuze....moeilijk hoor. Ik zou dan iets moeten gaan doen wat ik helemaal niet leuk vind om vervolgens misschien terecht te komen bij iets wat wel beter bij me past. Het feit dat we op dit moment niet rond kunnen komen met wat ik verdien speelt ook wel mee, anders zou ik er waarschijnlijk niet eens over denken. Mijn hart ligt gewoon bij mensen een beter gevoel over zichzelf geven. En dat is wat ik nu doe en dat voelt goed.

Hoe dan ook, ik ben ondertussen ook aan het solliciteren op banen die meer gericht zijn op counselling (allleen maar praten) en waarbij ik niet ook andere dingen als schoonmaken, medicijnen toedienen, en mensen wassen, hoef te doen. So I may have another job soon.

Met Jan wil het niet zo lukken. Hij heeft amper tot geen reactie gekregen op zijn sollicitaties en er zijn maar weinig banen waar hij op kan solliciteren. Volgende week gaat hij geloof ik nog een keer naar het eerste bedrijf (waar hij toen totaal overbodig dat pak voor aan heeft getrokken) bellen en hopelijk horen of het project doorgaat.

Zo tussendoor gaan we voor een uurtje ofzo naar het strand en we hebben afgelopen weekend eindelijk eens de tweede slaapkamer op orde gemaakt. PFFFFF...wat ben ik blij dat de verhuisdozen nu weg zijn!
Als Jan (big smile) het huis schoon heeft gemaakt zal ik wel eens foto's van het huis maken, tenminste als iemand daar interesse in heeft?

Lots of love
  Merie

P.S.: Rob en Miriam weten jullie inmiddels de datum dat jullie gaan trouwen?

zaterdag 9 januari 2010

update?

Tsja, Marno wil een update......Hmmmmm......Waarom zou dat zijn? Heeft dat het misschien te maken met dat hij zelf een grote verandering in zijn leven gaat doormaken.......?
Sorry Marno en Janneke ik ben maar wat aan het grappen. Jan en ik hadden al zo'n vermoeden dat jullie wel een kinderwens hebben. Dus bij deze Marno en Janneke gefeliciteerd. En ik hoop dat jullie kind een gezond en vooral ook gelukkig leven tegemoet gaat. In ieder geval zijn we blij voor jullie als dit iets is wat jullie echt willen. Voor ons is het iets wat moeilijk voor te stellen is aangezien Jan en ik onze eigen redenen  hebben om absoluut geen (eigen) kinderen te willen (en NEE, dat gaat niet veranderen).

Maar goed dat even terzijde. Voor mij is deze week niet helemaal soepel verlopen. Door een hoop miscommunicatie/laksheid en niet kunnen plannen, werd ik deze week min of meer gedwongen om wederom een belachelijke week te werken (niet alleen wat betreft aantal uren, maar ook de reistijden en geen pauzes). Ze konden het niet meer veranderen, want het rooster was nu eenmaal al gemaakt.
En dinsdagavond heb ik voor de eerste keer een 'HEAT EXHAUSTION' meegemaakt.  Een van mijn clienten had me al op mijn hart gedrukt dat ik 's avonds een koude douche moest nemen. Nu weet ik waarom. Mijn lichaam was door de warmte en waarschijnlijk ook te weinig drinken niet meer in staat zichzelf af te koelen. Pas de volgende ochtend kwamen we er achter dat het eigenlijk heel simpel te verhelpen is door koud water of in mijn geval: JAN ME MET IJSKLONTJES LATEN BEGOOIEN. Nooit geweten dat dat zo fijn zou kunnen zijn en Jan heeft zich volgens mij ook wel vermaakt:). EN DAT TERWIJL JULLIE ZITTEN TE BEVRIEZEN DAAR IN NEDERLAND!  In ieder geval was het een hele ervaring op zich en weten we nu beter wat we er tegen moeten doen. Ik heb me trouwens ziek gemeld, wat helemaal geen probleem (vind ik toch wat tegenstrijdig....). En nu heb ik lekker gewoon weekend en volgende week wel een normaal rooster. Dus alles is weer goed:)

Voor de rest is Jan nog steeds bezig met soliciteren. Sinds deze week zijn er veel meer nieuwe advertenties te vinden en heb ik ook banen gezien die meer in mijn straatje liggen en ga ik ook weer brieven schrijven:).
Daarnaast heb ik me opgegeven om opnieuw de Engelse test te doen: om me te kunnen registreren heb ik op alle testen (lezen, schrijven, spreken en luisteren) minimaal een score van 7 op academisch niveau nodig. Het is nu bijna 2 jaar geleden dat we die testen in Nederland hebben gedaan en toen had ik voor alles behalve spreken (6,5) hoger dan een 7 op academisch niveau. Niet dat die scores nu uitmaken aangezien de testuitslagen niet meer geldig zijn na 2 jaar. Behalve dan voor mijn eigen gevoel; ik zou nu minimaal hetzelfde moeten kunnen halen en mijn spreken is zeker verbeterd. Niet dat ik me er niet voor hoef voor te bereiden, helaas is mijn grammatica echt heel slecht. Voor wie het nog niet door had: talen zijn nooit mijn sterkste kant geweest.

DUS IN HET KORT (voor wie niet echt mijn ellenlange saaie verhalen wil lezen. Jajaaa ik weet het, Jan's verhalen zijn altijd humoristischer)) Wij houden onszelf wel bezig en vermaken ons in de tussentijd met eventjes naar het strand of een park gaan of (en dat is meer in Jan's geval) met xboxen.

De groeten uit het warme Perth

PS. De bosbranden zijn wel degelijk een gevaar hier, maar tot nu toe zijn ze redelijk ver van ons vandaan (40 km). Wat dat betreft wonen wij in een zodanig bevolkt gedeelte dat het risico veel lager is.